و از زنان شما كسانى كه مرتكب زنا مى‏شوند چهار تن از ميان خود (مسلمانان) بر آنان گواه گيريد پس اگر شهادت دادند آنان (=زنان) را در خانه ‏ها نگاه داريد تا مرگشان فرا رسد يا خدا راهى براى آنان قرار دهد (15)

و از ميان شما آن دو تن را كه مرتكب زشتكارى مى‏ شوند آزارشان دهيد پس اگر توبه كردند و درستكار شدند از آنان صرفنظر كنيد زيرا خداوند توبه ‏پذير مهربان است (16)

توبه نزد خداوند تنها براى كسانى است كه از روى نادانى مرتكب گناه مى‏شوند سپس به زودى توبه مى‏كنند اينانند كه خدا توبه ‏شان را مى‏ پذيرد و خداوند داناى حكيم است (17)

و توبه كسانى كه گناه مى‏ كنند تا وقتى كه مرگ يكى از ايشان دررسد مى‏ گويد اكنون توبه كردم پذيرفته نيست و (نيز توبه) كسانى كه در حال كفر مى‏ ميرند پذيرفته نخواهد بود آنانند كه برايشان عذابى دردناك آماده كرده ‏ايم (18)

مرد زناكار جز زن زناكار يا مشرك را به همسرى نگيرد و زن زناكار جز مرد زناكار يا مشرك را به زنى نگيرد و بر مؤمنان اين [امر] حرام گرديده است (3)

و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مى‏ دهند سپس چهار گواه نمى‏ آورند هشتاد تازيانه به آنان بزنيد و هيچگاه شهادتى از آنها نپذيريد و اينانند كه خود فاسقند (4)

مگر كسانى كه بعد از آن [بهتان] توبه كرده و به صلاح آمده باشند كه خدا البته آمرزنده مهربان است (5)

و كسانى كه به همسران خود نسبت زنا مى‏دهند و جز خودشان گواهانى (ديگر) ندارند هر يك از آنان (بايد) چهار بار به خدا سوگند ياد كند كه او قطعا از راستگويان است (6)

و (گواهى در دفعه) پنجم اين است كه (شوهر بگويد) لعنت‏ خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد (7)

و از (زن) كيفر ساقط مى‏شود در صورتى كه چهار بار به خدا سوگند ياد كند كه (شوهر) او جدا از دروغگويان است (8)

و (گواهى) پنجم آنكه خشم خدا بر او باد اگر (شوهرش) از راستگويان باشد (9)

و اگر فضل و رحمت‏ خدا بر شما نبود و اينكه خدا توبه‏ پذير سنجيده‏ كار است (رسوا مى‏ شديد) (10)

در حقيقت كسانى كه آن بهتان (داستان افك) را (در ميان) آوردند دسته‏اى از شما بودند آن (تهمت) را شرى براى خود تصور مكنيد بلكه براى شما در آن مصلحتى (بوده) است براى هر مردى از آنان (كه در اين كار دست داشته) همان گناهى است كه مرتكب شده است و آن كس از ايشان كه قسمت عمده آن را به گردن گرفته است عذابى سخت‏ خواهد داشت (11)

چرا هنگامى كه آن (بهتان) را شنيديد مردان و زنان مؤمن گمان نيك به خود نبردند و نگفتند اين بهتانى آشكار است (12)

چرا چهار گواه بر (صحت) آن (بهتان) نياوردند پس چون گواهان (لازم) را نياورده ‏اند اينانند كه نزد خدا دروغگويانند (13)

و اگر فضل خدا و رحمتش در دنيا و آخرت بر شما نبود قطعا به (سزاى) آنچه در آن به دخالت پرداختيد به شما عذابى بزرگ مى ‏رسيد (14)

آنگاه كه آن (بهتان) را از زبان يكديگر مى‏ گرفتيد و با زبانهاى خود چيزى را كه بدان علم نداشتيد مى‏گفتيد و مى‏ پنداشتيد كه كارى سهل و ساده است با اينكه آن (امر) نزد خدا بس بزرگ بود (15)

و (گر نه) چرا وقتى آن را شنيديد نگفتيد براى ما سزاوار نيست كه در اين (موضوع) سخن گوييم (خداوندا) تو منزهى اين بهتانى بزرگ است (16)

خدا اندرزتان مى‏دهد كه هيچ گاه ديگر مثل آن را اگر مؤمنيد تكرار نكنيد (17)

و خدا براى شما آيات (خود) را بيان مى‏كند و خدا داناى سنجيده‏ كار است (18)

كسانى كه دوست دارند كه زشتكارى در ميان آنان كه ايمان آورده ‏اند شيوع پيدا كند براى آنان در دنيا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود و خدا(ست كه) مى‏داند و شما نمى ‏دانيد (19)

و اگر فضل و رحمت‏ خدا بر شما نبود و اينكه خدا رئوف و مهربان است (مجازات سختى در انتظارتان بود) (20)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد پاى از پى گامهاى شيطان منهيد و هر كس پاى بر جاى گامهاى شيطان نهد (بداند كه) او به زشتكارى و ناپسند وامى‏دارد و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود هرگز هيچ كس از شما پاك نمى‏شد ولى (اين) خداست كه هر كس را بخواهد پاك مى‏ گرداند و خدا(ست كه) شنواى داناست (21)

و سرمايه‏ داران و فراخ‏ دولتان شما نبايد از دادن (مال) به خويشاوندان و تهيدستان و مهاجران راه خدا دريغ ورزند و بايد عفو كنند و گذشت نمايند مگر دوست نداريد كه خدا بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده مهربان است (22)

بى‏ گمان كسانى كه به زنان پاكدامن بى ‏خبر (از همه جا) و با ايمان نسبت زنا مى‏دهند در دنيا و آخرت لعنت‏ شده‏ اند و براى آنها عذابى سخت‏ خواهد بود (23)

در روزى كه زبان و دستها و پاهايشان بر ضد آنان براى آنچه انجام مى‏دادند شهادت مى‏ دهند (24)

آن روز خدا جزاى شايسته آنان را به طور كامل مى‏دهد و خواهند دانست كه خدا همان حقيقت آشكار است (25)

زنان پليد براى مردان پليدند و مردان پليد براى زنان پليد و زنان پاك براى مردان پاكند و مردان پاك براى زنان پاك اينان از آنچه در باره ايشان مى‏گويند بر كنارند براى آنان آمرزش و روزى نيكو خواهد بود (26)

و كسانى كه (وسيله) زناشويى نمى‏ يابند بايد عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خويش بى‏ نياز گرداند و از ميان غلامانتان كسانى كه در صددند با قرارداد كتبى خود را آزاد كنند اگر در آنان خيرى (و توانايى پرداخت مال) مى‏يابيد قرار بازخريد آنها را بنويسيد و از آن مالى كه خدا به شما داده است به ايشان بدهيد (تا تدريجا خود را آزاد كنند) و كنيزان خود را در صورتى كه تمايل به پاكدامنى دارند براى اينكه متاع زندگى دنيا را بجوييد به زنا وادار مكنيد و هر كس آنان را به زور وادار كند در حقيقت‏ خدا پس از اجبار نمودن ايشان (نسبت به آنها) آمرزنده مهربان است (33)

و قطعا به سوى شما آياتى روشنگر و خبرى از كسانى كه پيش از شما روزگار به سر برده ‏اند و موعظه‏ اى براى اهل تقوا فرود آورده‏ ايم (34)

سوره بیست و پنج

و كسانى ‏اند كه با خدا معبودى ديگر نمى‏ خوانند و كسى را كه خدا (خونش را) حرام كرده است جز به حق نمى‏ كشند و زنا نمى‏ كنند و هر كس اينها را انجام دهد سزايش را دريافت‏ خواهد كرد (68)

براى او در روز قيامت عذاب دو چندان مى‏شود و پيوسته در آن خوار مى‏ ماند (69)

مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند پس خداوند بديهايشان را به نيكي ها تبديل مى ‏كند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (70)

و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد در حقيقت به سوى خدا بازمى‏ گردد (71)